تاثیر ترکیب تمرین ذهنی و بدنی بر دقت هدفگیری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین ذهنی در ترکیب با تمرین بدنی بر دقت هدف گیری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس صورت گرفت. روش تحقیق: در این تحقیق نیمه تجربی 41 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس(31 زن و 10 مرد) با دامنه سنی 50-20 سال عضو انجمن ام اس شهرستان سقز به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه؛ تمرین ذهنی (10 نفر)، تمرین بدنی (11 نفر) و تمرین ترکیبی(ذهنی-بدنی) (11) نفر و گروه کنترل (9) نفر قرار گرفتند.جهت ارزیابی دقت هدف گیری آزمودنی ها از آزمون پرتاب دارت استفاده شد. مقیاس edss جهت سنجش درجه ناتوانی بیماران و پرسشنامه vmiq-2 جهت ارزیابی توانایی تصویرسازی حرکتی مورد استفاده قرار گرفت. تمرین به مدت 8 هفته (3 جلسه 15 دقیقه ای در هر هفته) بود. قبل و بعد از 8 هفته تست پرتاب دارت از آزمودنی ها گرفته شد. یافته ها: تمامی گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبودی معنی داری را در دقت هدف گیری پیدا کردند ( 05/0p< ). اختلاف معنی دار و قابل توجهی در نسبت پیشرفت بین گروه ترکیبی با سایر گروه ها مشاهده شد (05/0p<). اما بین گروه بدنی و ذهنی اختلاف معنی داری در پیشرفت مشاهده نشد. نتیجه گیری: استفاده از ترکیب تمرینات ذهنی و بدنی در مقایسه با هر یک از این تمرینات به تنهایی می تواند روش مؤثری در بهبود دقت پرتاب دارت بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد..